Van 19 tot 27 november vond in heel Vlaanderen de ‘Voorleesweek’ plaats. Het thema van dit jaar? Lezen met je oren. Luisteren stond centraal, en er werden ook een heleboel activiteiten rond voorzien. Maar voor we daarmee verdergaan, vertel ik graag nog even waarom voorlezen nu eigenlijk zo belangrijk is.
“Children are made readers on the laps of their parents”, de wijze woorden van auteur Emilie Buchwald. Op de website van Iedereen Leest leren we meer over de vele voordelen van voorlezen aan kinderen. Ouders die vaak verhaaltjes voorlezen, zorgen voor leesplezier, maar ook voor een hogere taalontwikkeling en een uitgebreidere woordenschat bij hun kinderen. Door voor te lezen komen kinderen in contact met complexere woorden en zinnen die zij in het dagelijkse leven zelf nooit zouden gebruiken. Daarnaast merken we ook dat deze kinderen een beter taalgevoel en taalbegrip hebben. Ze leren beter luisteren en oefenen frequenter hun concentratievermogen. Opmerkelijk: peuters die elke dag minstens 15 minuten worden voorgelezen, zouden later op school zelfs beter zijn in wiskunde!
En daar stoppen de voordelen niet. Ook op sociaal- en emotioneel vlak halen we profijt bij voorlezen. Zo is een voorleesmoment een bevorderende factor in de band tussen ouder en kind, of zelfs leerkracht en kind. Daarnaast leren kinderen door het luisteren naar verhalen zich ook in te leven in verschillende situaties, en geven boeken hun inzichten in de wereld waarin zij leven. Als laatste zijn er het aanwakkeren van de fantasie van kinderen en het doorgeven van leesplezier.
Ik bezocht op 23 november de bibliotheek in Herentals om met mijn eigen ogen te zien wat zij allemaal in petto hadden voor de ‘Voorleesweek’. De dag voor mijn bezoek was voorleeshond Lucy langs geweest in de bib. Ik sprak een medewerker aan over het initiatief en hoe dit was verlopen. Zij vertelde mij dat Lucy, een Drentsche Patrijshond van 3 jaar, een therapiehond is van “beroep” en zij ervoor zorgt dat kinderen hun angst om voor te lezen overwinnen. Wat doet Lucy precies? Luisteren. En vooral niet oordelen. In Herentals waren er drie kindjes komen voorlezen voor Lucy, en ze waren alle drie laaiend enthousiast!
In de bib waren er verschillende stations voorzien waar de kinderen aan verschillende activiteiten konden deelnemen. Zo was er om te beginnen de ‘Klinkende Klanken Quiz’ waarbij er verschillende videofragmenten werden afgespeeld en de algemene kennis werd getest. Naast de computers lagen flyers met daarop een QR-code naar een online escaperoom, een idee van IkHaatLezen.be (een website voor kinderen en jongeren die dyslexie hebben en moeilijkheden ondervinden met lezen). Aan een ander station vond je de digitale vertelkiosk, waar kinderen konden luisteren naar verhalen in andere talen. Enkele van de talen waren Arabisch, Swahili, Russisch, Turks, Chinees, Portugees, Bulgaars en nog veel meer. Ook de luisterboeken en vertelplaten werden voor de 'Voorleesweek' dik in de verf gezet. Als laatste was er het ‘Makkelijk Lezen Plein’, waar kinderen die moeite hadden met lezen, door bijvoorbeeld slechtziendheid, groteletterboeken kunnen ontlenen.
Door dit prachtige initiatief van Iedereen Leest staan we stil bij wat literatuur voor kinderen en jongeren kan betekenen. Niet alleen op het gebied van lezen, maar welke andere vormen ook positieve effecten kunnen teweegbrengen. Voorlezen zorgt voor samenhang in de literaire ontwikkeling van kinderen en kan dé eerste stap zijn om kinderen te laten ontpoppen tot echte boekenwurmen.
Als toekomstig leerkracht deed dit mij ook nadenken hoe we lezen op een inclusieve manier kunnen verwerken tijdens de lessen Nederlands. Niet iedereen zal ouders hebben die graag voorlazen. Of hoe zit het met jongeren die kampen met dyslexie? Voor hen is lezen een hele opgave, en krijgen ze het Spaans benauwd wanneer ze nog maar denken aan een schrijven van een boekanalyse. En wat met jongeren die een andere moedertaal hebben? Ik kwam tot de realisatie dat het misschien ook anders kan. Misschien is het wel een idee om wekelijks stil te staan bij wat we lezen, in plaats van een willekeurige deadline te krijgen voor een boek en daar verder niets diepgaands meer mee te doen. Door wekelijks over de literatuur die ze lezen te praten, zouden jongeren aangespoord kunnen worden om te blijven lezen en het niet alleen maar als een schoolopdracht te zien. Lezen zou een plekje krijgen in hun routine, misschien wel voorgoed? Voor jongeren met dyslexie zouden we eventueel audioboeken kunnen voorzien, als lezen een te grote inspanning vraagt. Voor leerlingen met een anderstalige achtergrond zouden we een aangepast niveau van boeken kunnen voorzien, zodat ook zij niet overweldigd geraken. Er zijn talloze oplossingen, maar het doel is hetzelfde; jongeren aan het lezen krijgen, en ze er plezier aan laten beleven.
Comments