Zoals ik al zei, interessante cultuurevenementen vinden hier in de buurt is geen gemakkelijke opdracht. Ik schuimde de websites van cultuurcentra hier in de buurt ongeduldig af, maar er waren maar weinig dingen die mijn aandacht wisten te trekken. Toen ik de website van het Liers cultuurcentrum raadpleegde, kwam ik voor de eerste keer een interessant initiatief tegen. Het draagt de naam Mooov, met als slogan "Films facing the world". Van 20 april tot en met 2 mei organiseerde Mooov een filmfestival over heel ons land. Ze selecteerden films met (h)eerlijke verhalen van over de hele wereld. Ik bekeek het programma van Lier, en mijn oog viel meteen op 'Dounia en de prinses van Aleppo'. Voor ik het wist stond ik mijn toegangsticket af te rekenen...
De film vertelt het ontroerende verhaal van een jong Syrisch meisje genaamd Dounia dat noodgedwongen haar lang moet verlaten vanwege de oorlog die uitbreekt in Aleppo. Dounia is een vrolijk en dromerig Syrisch meisje. Ze wordt geconfronteerd met tragedie wanneer ze op jonge leeftijd haar moeder verliest aan kanker. Haar vader wordt niet veel later gearresteerd door het strenge regime dat aan de macht is in Syrië. Samen met haar grootouders moet ze noodgedwongen haar geliefde land achterlaten en op zoek gaan naar een nieuw thuis. Ondanks de vele hindernissen die ze tegenkomt, put ze kracht uit de magische nigellazaadjes die ze in haar handen houdt en de hulp van de prinses van Aleppo.
Marya Zarif en André Kadi gebruiken dit vastberaden en dromerige meisje om het traumatische verhaal te vertellen van zoveel Syrische vluchtelingen, gezien vanuit het perspectief van een kind. Tegelijkertijd wordt de magie en schoonheid van de Arabische wereld en haar legendes tot leven gebracht. De film straalt hoop en moed uit, en herinnert ons aan de veerkracht van de menselijke geest, zelfs in de meest moeilijke omstandigheden.
Wat dit bezoek zo speciaal voor mij maakte, was de unieke setting waarin het plaatsvond. De voorstelling van de film vond om 2 uur na de middag plaats. Ik was iets te vroeg, maar ik had gelegen dat je voor de film een drankje kon drinken in hun lobby. Ik scande mijn ticket aan de ingang, en een medewerkster sprak mij. In hetzelfde cultureel centrum was er een studiegroep aan de gang, waar kinderen met een andere origine bijles kregen van toekomstige studenten en sleutelfiguren uit hun gemeenschap. De medewerkers van het centrum hadden voorgesteld aan de organisatoren van de studiegroep of hun leerlingen de film mochten bijwonen. Dit kon, maar enkel wanneer de leerlingen hun huiswerk klaar was - en dat duurde ongeveer tot half 3. De medewerker van het centrum vroeg mij heel voorzichtig of ik het erg zou vinden om de film een half uurtje uit te stellen, zodat de leerlingen mee naar de film konden kijken. Ik was zo ontroerd door de schattige gezichten die zo ongeduldig op de film zaten te wachten, wat mij enthousiast deed instemmen.
Het was zo mooi om tijdens de film de commentaar van de kinderen te horen. Toen ik een van de meisjes hoorde zeggen, "Oh kijk, zij lijkt op jou! En ze spreekt zoals jou!", smolt ik echt. Zoveel aanwezige kinderen konden zich zo inleven in het personage van de film. Pas toen besefte ik hoe weinig over dit onderwerp wordt verteld, terwijl zoveel mensen dit hebben meegemaakt en hier nog steeds mee worstelen. Zeker voor jonge kinderen moet dit zo moeilijk te begrijpen zijn. Vooral daarom zal het verhaal van Dounia mij altijd bijblijven. Ik denk dat deze film zeker een goede tool kan zijn wanneer we leerlingen meer willen vertellen over dit zware thema.
Comentarios