⭐️⭐️⭐️⭐️/5 Deze review bevat spoilers!
Aan het begin van dit schooljaar legde meneer Coesemans een opdracht voor het vak Nederlands 3 aan ons uit. Om de bouwstenen van het verhaal te leren moesten we een roman lezen, en deze klassikaal bespreken. De keuze werd ons voorgeschoteld; of we lazen verschillende boeken per twee, of we lazen allemaal hetzelfde boek. Meneer Coesemans gaf wel aan dat het om een ietwat expliciet boek ging, en dat de meningen van de leerlingen van vorig jaar heel erg verdeeld waren. Ik geef toe, ik was toen al getriggerd. Mij krijg je niet zo snel uit mijn lood geslagen met woorden. We besloten uiteindelijk om allemaal hetzelfde boek, "Wij" van Elvis Peeters, te lezen. Daar ben ik nog steeds tevreden mee.
In "Wij" maken we kennis met een vriendengroep van acht jongens en meisjes die volop in de pubertijd zitten. Ze brengen hun dagen door met vreemde "sekspirimenten" waar hun omgeving genadeloos bij betrokken wordt. Het boek opent met de meiden die op een brug hun rok ophalen en daarbij hun geslachtsdelen aan voorbijrijdende auto's tonen. Het duurt niet lang of een van deze auto's verliest de controle over het stuur, met een kettingbotsing tot gevolg. De reactie van de vrolijke vrienden? Die blijft uit. Hun absurde spelletjes stoppen natuurlijk niet daar: er wordt een kat verkracht, ze spelen "Wat is het?" door verschillende voorwerpen in elkaars vagina's en anussen te stoppen, tot op het punt dat meisjes zich beginnen te prostitueren om de tijd te doden. Het "hoogtepunt" van het boek is waarschijnlijk wanneer een van de vriendinnen sterft tijdens een van hun experimenten. Een van de passages die ik persoonlijk het choquerendste vond, was wanneer een andere vriendin zwanger blijkt te zijn, en zij in elkaar wordt geslagen met een abortus tot gevolg. Begrijp me niet verkeerd, het verkrachten van een kat deed mijn mond ook openvallen van verstomming, maar de manier waarop Peeters de abortusscène beschreef was met niets te vergelijken.
Ondanks alle verschrikkelijke gebeurtenissen in het boek, heb ik er toch van genoten. Vreemd dat ik dit zo verwoord, maar toch is het zo. Op het eerste gezicht lijkt "Wij" gewoon aanstoot te willen geven. Toch is er meer aan de hand. Volgens mij schuilt er een veel diepere betekenis in dit boek. Hoe de jongeren zich aan het begin van de zomer afzetten tegen de volwassen wereld, en toevlucht zoeken in hun schuur aan de rand van de stad. Zij hadden alle macht, en zouden absoluut niet zoals hun ouders worden. Ze genieten van hun seksuele ontdekkingen, en houden met niets rekening. Naargelang het boek vordert, merk je dat de toon ook verandert. Ze beleven minder plezier aan hun spelletjes. "Het nieuw is er af", zoals ze wel eens durven zeggen, en hun "willen" maakt plaats voor "moeten". Ze hebben zich zo hard van de maatschappij proberen af te zetten, maar uiteindelijk vallen zij er ook ten prooi aan. Dat is wat mij ook zo aanspreekt aan het boek; de achterliggende betekenissen die je erin kan terugvinden.
Hoewel ik het een zeer goed boek vond, heb ik wel nog een puntje van kritiek. Ik vind namelijk dat het boek, naarmate je vordert in het verhaal, een beetje zijn extreme kant verliest. De gruwelijke scènes die ik daarnet opsomde, vinden bijna allemaal plaats in de eerste helft van het verhaal. Zodra er nieuwe meisjes worden gerekruteerd voor hun escortbedrijfje, vinden er nog weinig écht choquerende passages plaats. Daardoor had ik een beetje het gevoel van een anticlimax; je wordt zo overweldigd in het begin van het boek, dat een meisje dat ondergeplast wordt door haar pooier niet meer zoveel voorstelt.
Over het algemeen ben ik dus zeer enthousiast over "Wij". Of ik het zou aanraden aan vrienden? Afhankelijk van wie het is. "Wij" is zeker niet voor de lezers met een peperkoeken hartje die moreel niet te sterk in hun schoenen staan. Voor zij die niet terugdeinzen van een beetje gruwel, is het een zeer goed boek dat je van begint tot eind weet mee te nemen.
Comments