Zware thema's door de ogen van een tiener

⭐️⭐️⭐/5

Bij het kiezen van mijn tweede jeugdboek koos ik ervoor om een boek te nemen van de lijst voor 12 tot 14 jarigen. Na het lezen van de achterflap van "Hotel De Grote L" (Sjoerd Kuyper) was ik geïntrigeerd. Ik geef toe, ik verwachtte niet te veel van dit boek aangezien het ver weg van mijn eigen leeftijdscategorie is. Hoewel ik niet van mijn sokken ben geblazen, heeft het mij in een paar opzichten toch aardig verrast.

Het boek begint op een speciale dag. De vader van Kos (het hoofdpersonage) heeft besloten de naam van hun hotel te veranderen. Dat is niet het enige wat er die dag zou gebeuren: Kos zou nog kampioen worden in het voetbal, zijn vader zou een hartaanval krijgen en plots zouden Kos en zijn 3 zussen -Libbie, Briek en Pel- verantwoordelijk zijn om het hotel draaiende te houden. Dat laatste gebeurt niet zonder slag of stoot. Gedurende de tijd dat Kos en zijn zussen het hotel runnen, komen ze te weten dat hun vader veel schulden heeft. De kinderen verzinnen een plan om ervoor te zorgen dat alle schulden zijn afbetaald tegen dat hun vader ontslagen wordt uit het ziekenhuis. Om het geld bij elkaar te sprokkelen doet Kos mee aan een missverkiezing, maar die valt uitgerekend op dezelfde dag als zijn oefenmatch voor Ajax waar hij net voor gescout is. Last but not least is Kos smoorverliefd op Isabel. Al deze elementen zorgen ervoor dat Hotel De Grote L een jeugdroman vol fantasie en avontuur is.

Wat ik enorm leuk vond aan dit boek, was de manier waarop het geschreven is. Kos vertelt eigenlijk zijn hele verhaal tegen een bandrecorder, als een soort dagboek. Tussen de verhalen van Kos door, wordt er af en toe een opmerking van Isabel tussen gegooid. Zij heeft namelijk de bandjes geluisterd, heeft er commentaar op geschreven, en heeft Kos achteraf de instructie gegeven om van zijn audiodagboek een boek te maken. Kuyper zorgt er op deze manier voor dat het verhaal heel gemakkelijk te lezen is. Sommige fragmenten worden ook letterlijk in puntjes opgesomd, omdat Kos geen tijd heeft om alles in detail uit te leggen.

Een ander aspect van het boek dat ik enorm wist te appreciëren, is de manier waarop Kuyper zware thema's (zoals kanker, hartaanvallen, financiële problemen, mentale gezondheid) op een heel nuchtere manier weet te kaderen. De reacties van Kos op deze onderwerpen zijn zoals een echte 13-jarige daarop zou reageren, denk ik. Mijn favoriete passage uit het boek, is wanneer Kos vertelt dat hij niet meer kan huilen sinds de dood van zijn mama. " ... ik had drie jaar niet gehuild en tranen kunnen wel bevriezen, maar ze verdampen nooit. Ze kunnen jaren in je ijskoude hoofd zitten maar als er dan twee armen om je heen geslagen worden, smelten ze en komen ze naar buiten. (…) Ik klemde mijn kaken op elkaar maar het hielp niet. Drie jaar is lang. De oudste tranen kwamen het laatst."

Wat ik minder goed vond aan het boek, was dat het tot de nok volgepropt was met allemaal verschillende gebeurtenissen. Als lezer kreeg je geen 5 bladzijden de tijd om op adem te komen, of er stond weer iets nieuws voor de deur. Begrijp me niet verkeerd, ik ben fan van boeken met een actieve verhaallijn - maar bij "Hotel De Grote L" vond ik het iets té. Daardoor werd ik ook een beetje ongevoelig bij bepaalde gebeurtenissen, die mij normaal gezien wel zouden ontroeren. Gewoon omdat er iets te veel aan de hand was, de hele tijd.

Ik zou het boek zeker aanraden aan jongeren, omdat ik de manier waarop Kuyper deze zware thema's benaderd heel passend vind voor een jong publiek. Aan leeftijdsgenoten zou ik het boek echter niet aanraden, gewoon omdat ik hierbij echt het gevoel heb dat het een boek voor jongeren is.